چند روز پیش یکی از اعضای خانواده داشت با یکی دیگه از اعضای خانواده در خصوص یک پروژه فرهنگی صحبت میکرد. به جایی رسیدند که گفتن باید متن نهایی توسط یک گوینده خوش صدا خوانش بشه، هر چقدر که منتظر موندم تا اسمی از من آورده بشه، اما متاسفانه خبری نشد :)
لحظه خیلی تلخی بود. قریب به 8 ماهه که آیتم پایانی یکی از پر مخاطب ترین برنامه های رادیو جوان با صدای من پخش میشه و خوشبختانه مورد استقبال شنونده ها هم قرار گرفته، اما توسط عزیزترین کسانم مورد توجه قرار نگرفتم.
به این نتیجه رسیدم که آدمها ممکنه یکی رو دوست داشته باشن، اما باورش نداشته باشن. این نوع از دوست داشتن زشت ترین نوع دوست داشتنه. کسی میتونه بگه من کسی رو دوست دارم که با همه وجودش بهش باور داشته باشه. خلاصه اینکه آدمهایی رو در اطراف خودتون راه بدین که علاوه بر اینکه دوستتون دارن، بهتون باور هم داشته باشن.
و حرف پایانی:
اگر یه روز رسید که هیچکس بهت باور نداشت، خودت «خودت رو باور داشته باش»... اونجاست که معجزات سر و کلشون پیدا میشه... البته یقینا برخی افراد خیلی خاص در کنار ما هستند که ما رو عمیقا باور دارند ;)
این رو هم بدون که انسان بینهایت، میتونه با یه دست هندونه فروشی بزنه و همزمان بازیگر برجسته حوزه های مختلف باشه ;)
پ.ن.1:
خبر خوش اول اینکه.... بنده برای بار دوم در یکسال اخیر، در مسابقات فوتبال محل کار «آقای گل مسابقات» شدم و البته دوباره تیمم با اقتدار به مقام قهرمانی رسید :)
پ.ن.2:
خبر خوش دوم اینکه.... دوباره آغاز شد:)
#مدرسان_شریف
#معلمی
#حقوق_بین الملل_عمومی
