دنیای من با امام عشق، حسین بن علی،... و با دو عبارت زیبای زیارت عظیم الشان عاشورا رنگ و معنا گرفت:
انی سلم لمن سالکم و حرب لمن حاربکم
یعنی من با دوستان تو، دوست و با دوشمنان تو، دشمنم
یعنی همیشه دو راه پیش روست: راه دوستان و راه دشمنان، راه سپیدی و راه سیاهی....
در دنیای عجیب و غریب کنونی، انتخاب اینکه در راه دوستان باشی، هزینه های زیادی دارد، قبول، ولی شیرینی لبخند حضرت عشق، چنان دلرباست که نمیشود در برابرش، قیاسی قرار داد...
از کودکی در بند امام حسینیم... وسوسه های روزگار و لشکر شیاطین انس و جن، تمام قد برای خروج عاشقانش از این مسیر مشغولند، اما امام من، آنقدر بزرگ است که بنده ی کوچکی چون مرا نیز رها نخواهد کرد...
ای امام حسین...
ای شاهی که برای دل ربودن از معشوقت، دامن تکاندی و هر آنچه داشتی برایش قربانی کردی...
مرا لحظه ای رها مکن... مگذار که نفس سرکشم بر من غلبه نماید و مرا در برابر خداوندگارم و حضرتت شرمسار کند...
و در آخر ای شاه بی کفن...
همه عمر بر ندارم، سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم، که تو بر دلم نشستی.....
